Φυσικοθεραπείες & Σύνδρομο Επιγονατιδομηριαίου Πόνου

FYSIKOTHERAPEIA-SYNDROMO-EPIGONATOMHRIAIOU FYSIKOTHERAPEIA SYNDROMO EPIGONATOMHRIAIOU

Αυτό το σύνδρομο είναι μια συχνά αναπτυσσόμενη βλάβη του γόνατος, που προσβάλλει συχνότερα τους δρομείς και τους αθλητές που συμμετέχουν σε δραστηριότητες με άλμα. Αναπτύσσεται επίσης, σε αθλητές υψηλού επιπέδου μετά από εκτεταμένης διάρκειας καταπονήσεις.Αρκετές φορές είναι συχνό σε επαγγέλματα με ορθοστασία ή συχνό γονάτισμα.

Οι αιτίες του συνδρόμου μπορεί να είναι η κακή ευθυγράμμιση στο γόνατο, η μυϊκή αδυναμία,η ανισορροπία των έσω-έξω καθεκτικών συνδέσμων, η υπέρχρηση, ακόμα και η “πλατυποδία”.

Επιγονατιδομηριαίος Πόνος

Άλλοι όροι που χρησιμοποιούνται για τον επιγονατιδομηριαίο πόνο είναι: χονδροπάθεια επιγονατίδας, πρόσθιος πόνος στο γόνατο, γόνατο του δρομέα. Διαφορετικές οντότητες που προκαλούν πόνο γύρω από την επιγονατίδα περιλαμβάνουν:
Υπο-επιγονατιδική τενοντίτιδα: αυτή είναι γνωστή ως «γόνατο αλτών» και επηρεάζει τον τένοντα, ακριβώς στον κάτω πόλο της επιγονατίδας.

Χονδρομαλάκυνση Επιγονατίδας: Αυτή επηρεάζει την υφή του χόνδρου στη επαφή της επιγονατίδας με το μηριαίο οστούν και αρχίζει με το οίδημα αυτού. Το σύνδρομο της Plica: Αυτό συμβαίνει όταν, ένα τμήμα του υμένα παχύνεται σαν μία χορδή και προβάλλει κατά τη κίνηση μέσα στην άρθρωση του γόνατος, αναπτύσσοντας τριβή, πόνο και αίσθηση κλυδασμού ή υπαναχώρησης.

Το κύριο σύμπτωμα του συνδρόμου είναι η εμφάνιση πόνου στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος. Ο πόνος συνήθως επιδεινώνεται μετά από παρατεταμένο κάθισμα με τα γόνατα λυγισμένα. Ο πόνος αυτός μπορεί να υποχωρήσει στην όρθια θέση μετά από βάδιση. Μπορεί επίσης να υπάρχει συλλογή υγρού στην άρθρωση και κριγμός.

Η διάγνωση του συνδρόμου είναι κλινική και βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση. Οι ακτινογραφίες και το MRI χρειάζονται για να αναδείξουν την χόνδρινη ή οστεοχόνδρινη βλάβη της επιγονατίδας καθώς επίσης και την ανάδειξη των αιτιολογικών παραγόντων σε περίπτωση μη φυσιολογικής κίνησης της επιγονατίδαςπάνω στη μηριαία τροχιλία.

Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν καλή ανταπόκριση με τη κατάλληλη φυσικοθεραπεία. Αυτό απαιτεί σωστή αξιολόγηση από το θεράποντα ιατρό όλων των παραγόντων, οι οποίοι δημιουργούν το σύνδρομο. Πολύ βασική είναι η αποφυγή των δραστηριοτήτων που αυξάνουν τα συμπτώματα. Αυτό βοηθάει τον οργανισμό να επουλώσει τους τραυματισμένους ιστούς. Οι δραστηριότητες εκείνες που φορτίζουν την άρθρωση πρέπει να αποφεύγονται για το διάστημα που διαρκεί η θεραπεία ( ορθοστασία, βαθύ κάθισμα , τρέξιμο, άλματα, ανεβοκατέβασμα σε σκάλα ).

Ο πόνος δεν πρέπει να αγνοείται γιατί είναι η ειδοποίηση του οργανισμού έναντι της βλάβης. Αγνοώντας τον πόνο και τα συμπτώματα και συνεχίζοντας την πλήρη δραστηριότητα η βλάβη γίνεται χρόνια. Πολύ βασικό κομμάτι της αποκατάστασης του συνδρόμου είναι η παγοθεραπεία και η ενδυνάμωση του έσω πλατέος σε 0-30 μοίρες εύρος κίνησης. Η εφαρμογή HILTERAPIA έχει άριστα αποτελεσματα

Η χειρουργική θεραπεία εστιάζει στο αίτιο του συνδρόμου. Πρωτεύοντα ρόλο παίζει η αρθροσκόπηση, διότι μέσω αυτής γίνονται αρκετές διορθωτικές πράξεις όπως, ο καθαρισμός του χόνδρου, η διατομή των έξω καθεκτικών συνδέσμων ή η ρίκνωση των έσω καθεκτικών της επιγονατίδας, η πλαστική των καθεκτικών κά.

0/5 (0 Reviews)